„Człowiek – Człowiekowi”

czlowiek czlowiekowiOto sylwetki osób wyróżnionych w 2018 r. nagrodą ,,Człowiek – Człowiekowi”. Nagroda jest przyznawana corocznie tym, których postawa i zaangażowanie budzi szacunek oraz uznanie wśród mieszkańców, ale także sympatyków Ziemi Orawskiej. W ten sposób pragniemy im podziękować za pracę na rzecz drugiego człowieka.

Jego Eminencja kardynał Stanisław Dziwisz urodził się w Rabie Wyżnej jako syn Stanisława i Zofii. Jego ścieżka edukacyjna wiodła od szkoły podstawowej w Rabie Wyżnej, przez Liceum Ogólnokształcące im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu, aż po Wyższe Seminarium Duchowne w Krakowie.

Na kapłana został wyświęcony w 1963 roku. Jego pierwszą parafią był Maków Podhalański Po dwóch latach (w 1965) podjął studia z liturgiki zakończone uzyskaniem tytułu licencjata (1967). Następnie był pracownikiem kurii metropolitarnej w Krakowie na stanowisku kapelana metropolity do 16 października 1978 roku.

W 1981 r. obronił dysertację doktorską pt. Kult św. Stanisław biskupa w Krakowie do Soboru Trydenckiego. W latach 1966-1978 był wykładowcą liturgiki w wyższym seminarium. W latach 1978-2005 pełnił funkcję osobistego sekretarza Ojca Świętego Jana Pawła II. 19 marca 1998 r. przyjął sakrę biskupią z rąk Jana Pawła II i został biskupem tytularnym San Leone. SURSUM CORDA „W górę serca”. 3 czerwca 2005 r. nominowany przez Benedykta XVI na arcybiskupa metropolitę krakowskiego. Posługę rozpoczął ingresem do katedry 26 sierpnia 2005 roku. W marcu 2006 r. Benedykt XVI podniósł go do godności kardynalskiej.
Ksiądz Kardynał przez 12 lat pontyfikatu swego gazdowania w Krakowie:
- spotykał się z ubogimi na Wigilii na krakowskim Rynku;
- zainicjował i nadzorował budowę Centrum Jana Pawła II Nie lękajcie się
- troszczył się i nadal troszczy o kult Jana Pawła II
- gościł w Krakowie dwóch papieży /Benedykta XVI i Franciszka/
- czuwał nad 31. Światowymi Dniami Młodzieży w Krakowie (2016)

Pamięta o Orawie
- był z Orawianami podczas 450-lecia Jabłonki; poświęcił pomnik Jana Pawła II - Pielgrzyma
- pełnił honorowy patronat nad mikołajkami organizowanymi w Jabłonce.

Panowie Józef Kowalczyk i Mateusz Otrębiak

Każda pomoc, którą obdarzamy innych ludzi, zasługuje na uznanie, ale to, czego dokonał mieszkaniec naszej gminy, to czyn wielkiej wagi. Mateusz Otrębiak, o którym mowa, spełnił marzenie zupełnie obcej mu osoby – rodaka, który walczył o wolność Polski.

Mateusz pochodzi z Orawki, ale od kilku lat jest mieszkańcem Australii. To właśnie tam poznał pana Józefa Kowalczyka i historię jego życia. Józef Kowalczyk to dziewięćdziesięcioczterolatek pochodzący z Tęgoborza . W czasie II wojny opuścił tereny Polski, mając zaledwie 16 lat. Służył w 3. Dywizji Strzelców Karpackich, z którą brał udział m.in. w bitwie o Monte Cassino. Po wojnie znalazł się w Wielkiej Brytanii i tam zamieszkał. W roku 1965 udał się do Australii, gdzie się osiedlił na stałe. Niestety w 2015 roku Józef Kowalczyk uległ poważnemu wypadkowi. Leczenie i rehabilitacja były trudne, ale nie poddawał się. Szczególnie motywowało go marzenie o powrocie do ojczyzny - ukochanej Polski. To marzenie okazało się niemal niemożliwe do spełnienia po tym, jak Józef został umieszczony w domu opieki społecznej, ponieważ wtedy stał się własnością państwa. Zabrano mu emeryturę i uniemożliwiono swobodne podróżowanie. Ta wiadomość była ogromnym ciosem dla pana Józefa.

I tutaj pojawia się Mateusz - nasz bohater. Poznając poruszającą historię Józefa, postanowił mu pomóc. Pełen nadziei i optymizmu Mateusz rozpoczął walkę z urzędami. Chcąc spełnić marzenie Józefa o powrocie do Polski, musiał poruszyć niebo i ziemię. Mimo przeciwności nie zrezygnował, realizował marzenie pana Józefa i swój cel „rodak musi powrócić na ojczyzny łono”. I cel osiągnął. Pan Józef Kowalczyk jest z nami, mieszka w Orawce w Naszym rodzinnym domu i młodzieży szkolnej opowiada o wojnie i swoich przeżyciach.

 

Pan Henryk Sęk – to jeden ze współinicjatorów nawiązania współpracy partnerskiej z gminą Jabłonka. Od 1997 roku aż do 2010 roku piastował funkcję wójta gminy Wolbórz, a od 2010 do 2018 roku pracował jako radny Rady Miejskiej w Wolborzu. W tym czasie Wolbórz zaczął dynamicznie się rozwijać: powstały nowe, duże zakłady pracy i centra logistyczne. Gdy pojawiła się propozycja współpracy partnerskiej z Jabłonką, wójt Sęk z ochotą przystał na to i w listopadzie 2007 roku nastąpiło uroczyste podpisanie porozumienia.
W relacjach z samorządowcami gminy Jabłonka, z przedstawicielami różnych środowisk: oświaty, kultury czy sportu była i jest widoczna niezwykła serdeczność. Szczególna, wręcz przyjacielska relacja łączy wójta Henryka Sęka z wójtem Antonim Karlakiem.

Obaj panowie zawsze odnosili się do siebie z niezwykłą serdecznością i otwartością.

Pan Henryk Sęk nawet po zakończeniu kadencji na stanowisku wójta, nadal utrzymuje przyjacielskie kontakty z Jabłonką, co świadczy o sile partnerstwa, które nie wynikało tylko z pełnionej funkcji, ale zaowocowało przyjaźnią na długie lata.

Pełniąc obowiązki wójta, dostrzegał drugiego człowieka. Dbał o społeczność gminną, zauważając i tych, najbardziej potrzebujących.

 

Pan Bogdan Szulc – to współinicjator partnerstwa gmin Wolbórz – Jabłonka. Pan Bogdan Szulc działał aktywnie na wielu polach: oświatowym, samorządowym czy społecznym. Od 1989 r. do 2008 r. był dyrektorem wolborskiego Technikum, a potem Zespołu Szkół.Za jego kadencji szkoła rozwinęła się dynamicznie, powstały nowe, atrakcyjne kierunki kształcenia, a młodzież przyjeżdżała z różnych zakątków Polski, by uczęszczać do Technikum Hodowli Koni. To właśnie na 40-leciu zarządzanej przez siebie szkoły (w czerwcu 2007 r.), której absolwentem był Antoni Karlak wójt gminy Jabłonka, narodził się pomysł zawiązania partnerstwa między obiema gminami, które trwa do dziś i ma się doskonale, przynosząc bardzo pozytywne efekty.

W latach 2002-2010 i 2014-2018 pan Bogdan Szulc pełnił funkcję przewodniczącego Rady Gminy, a potem Rady Miejskiej. To były lata bardzo owocnej i przyjacielskiej współpracy z wójtem Henrykiem Sękiem. Udało się zrealizować wiele ważnych inwestycji dla gminy Wolbórz, w tym powstanie Pożarniczego Centrum Historyczno-Edukacyjnego Ziemi Łódzkiej w Wolborzu - jedynej w województwie łódzkim o takim charakterze placówki muzealnej. Kluczową sprawą było odzyskanie praw miejskich dla Wolborza. Pan Bogdan Szulc osobiście zabiegał o pozytywny wynik konsultacji społecznych, rozmawiając z mieszkańcami, analizując wszystkie za i przeciw, rozwiewając wątpliwości.
Od momentu nawiązania partnerstwa z gminą Jabłonka Pan Bogdan Szulc zabiegał o jak najlepsze relacje między naszymi gminami. Dbał o kontakty na polu oświatowym – partnerskie wizyty szkół, na polu kultury – wymiana zespołów i różnych grup społecznych. Zabiegał o to, by mieszkańcy gminy Wolbórz mogli jak najlepiej poznać kulturę Orawian. Podobnie, jak wójt Henryk Sęk, tak i pan Bogdan Szulc utrzymywał i nadal utrzymuje przyjacielskie kontakty z samorządem gminy.

Jako nauczyciel, samorządowiec troszczył się o każdego mieszkańca swojej gminy. Dbał, by ludzie chcieli ze sobą współpracować na rzecz społeczności, która mu zaufała.